|
||||||||
|
Dit gebeurt me echt niet vaak, maar, hoe bekend Maria Del Monte in Spanje ook is, het was vruchteloos zoeken naar een website en het duurde minutenlang voor ik bijgaand Facebook-adres vond. En nochtans, de nu zestigjarige zangeres is wereldberoemd in Andalusia en ver daarbuiten: ze heeft een paar tientallen platen op haar acties, ze is bekend als radio- en televisiepresentatrice en ze wordt zelfs “la reina de las Sevillanas” gevoemd. Zoals u ongetwijfeld weet, zijn de Sevillanas een vorm van zang en dans, die verwant is aan de Flamenco, maar die, in tegenstelling tot de Flamenco, per twee wordt gedanst en makkelijker aan te leren is. Hoe dan ook, Maria Del Monte is één van de boegbeelden van deze volksere muziekvorm en toen ze enkele maanden geleden trouwde, was die gebeurtenis oorzaak van werkelijk wekenlange reportagereeksen in de kranten en op de televisie. Op muzikaal vlak, of minstens wat het uitbrengen van platen betreft, was het ruim veertien jaar erg stil ten huize Del Monte, maar dat belette niet dat Maria razend populair bleef. Omgekeerd was het gerucht dat de dame opnieuw in de studio zat, aanleiding tot flink wat geroezemoes en speculaties: wie zou haar begeleiden? Over welke studio ging het? En hoe zou ze klinken na anderhalf decennium van opnamestilte? Al deze vragen kunnen nu beantwoord worden: de plaat werd opgenomen met de vaste producer en toetsenman van Maria, Emilio Gallardo, een man die al ruim dertig jaar de hand heeft in zowat alle muzikaals dat uit de regio Sevilla komt. Dat gebeurde in de El Patio studios van Bollullos Par Del Condado, een stadje in Huelva. Aan de luisterkant van het verhaal vinden we elf liederen waarvan je het merendeel als liefdesliederen kunt beschouwen. Niks zeemzoeterigs of meligs, maar krachtig en rechttoe-rechtaan gezongen door een dame waarmee ik persoonlijk niet graag ruzie zou krijgen: als zij haar mond opentrekt, ontstaat er iets van orkaankracht en je wil niet moeten meemaken dat ze tegen jou begint te tieren. Dat belet haar nochtans niet de nodige nuance en zelfs subtiliteit un haar vertolkingen te stoppen, zodat het ook voor niet-ingewijden genietbaar klinkt. Let wel: dit is helemaal niet bedoeld voor mensen die nooit kennis maakten met deze muziekvorm uit Zuid-Spanje, maar wie wel al eens iets uit Secille en omgeving beluisterde, zal met deze plaat veel plezier beleven, want de koninginnenstatus, die Maria in Spanje geniet, is helemaal gerechtvaardigd. Deze dame kan fantastisch zingen en ze verdient het dus gehoord te worden. (Dani Heyvaert)
|